تو را به جای همه کسانی که نشناخته ام دوست می دارم

تو را به خاطر عطر نان گرم

برای برفی که آب می شود دوست می دارم

تو را برای دوست داشتن دوست می دارم

تو را به جای همه کسانی که دوست نداشته ام دوست می دارم

تو را به خاطر دوست داشتن دوست می دارم

برای اشکی که خشک شد و هیچ وقت نریخت

لبخندی که محو شد و هیچ گاه نشکفت دوست می دارم

تو را به خاطر خاطره ها دوست می دارم

برای پشت کردن به آرزوهای محال

به خاطر نابودی توهم و خیال دوست می دارم

تو را برای دوست داشتن دوست می دارم

تو را به خاطردود لاله های وحشی

به خاطر گونه ی زرین آفتاب گردان

برای بفشیه بنفشه ها دوست می دارم

تو را به خاطر دوست داشتن دوست می دارم

تو را به جای همه کسانی که ندیده ام دوست می دارم

تو برای لبخند تلخ لحظه ها

پرواز شیرین خا طره ها دوست می دارم

تورا به اندازه ی همه ی کسانی که نخواهم دید دوست می دارم

اندازه قطرات باران ، اندازه ی ستاره های آسمان دوست می دارم

تو را به اندازه خودت ، اندازه آن قلب پاکت دوست می دارم

تو را برای دوست داشتن دوست می دارم

تو را به جای همه ی کسانی که نمی شناخته ام ...دوست می دارم

تو را به جای همه ی روزگارانی که نمی زیسته ام ...دوست می دارم

برای خاطر عطر نان گرم و برفی که آب می شود و برای نخستین گناه

تو را به خاطر دوست داشتن...دوست می دارم

تو را به جای تمام کسانی که دوست نمی دارم...دوست می دارم

آواره

بیچاره من که بعد تو آواره می شم
باورم نمی شه که رفتی از پیشم
روزا می گذشتن برام اما به سختی
اومدم به دیدنت اما تو رفتی
چاره ی درد من ، مرگم رسیده
اینجا حتی قبله هم صبرم نمی ده
اومدم نذارم عشقتو ببازی
اما این رسمش نبود مهمون نوازی
آره این رسمش نبود مهمون نوازی

تو را به جای همه ی کسانی که نشناخته ام دوست میدارم

تو را به خاطر عطر نان گرم
برای برفی که آب می شود دوست می دارم
تو را برای دوست داشتن دوست می دارم
تو را به جای همه کسانی که دوست نداشته ام دوست می دارم
تو را به خاطر دوست داشتن دوست می دارم
برای اشکی که خشک شد و هیچ وقت نریخت
لبخندی که مهو شد و هیچ گاه نشکفت دوست می دارم
تو را به خاطر خاطره ها دوست می دارم
برای پشت کردن به آرزوهای مهال
به خاطر نابودی توهم و خیال دوست می دارم
تو را برای دوست داشتن دوست می دارم
تو را به خاطر دود لاله های وحشی
به خاطر گونه ی زرین آفتاب گردان
برای بنفشیه بنفشه ها دوست می دارم
تو را به خاطر دوست داشتن دوست می دارم
تو را به جای همه کسانی که ندیده ام دوست می دارم
تو برای لبخند تلخ لحظه ها
پرواز شیرین خا طره ها دوست می دارم
تورا به اندازه ی همه ی کسانی که نخواهم دید دوست می دارم
اندازه قطرات باران ، اندازه ی ستاره های آسمان دوست می دارم
تو را به اندازه خودت ، اندازه آن قلب پاکت دوست می دارم
تو را برای دوست داشتن دوست می دارم
تو را به جای همه ی کسانی که نمی شناخته ام ... دوست می دارم
تو را به جای همه ی روزگارانی که نمی زیسته ام ... دوست می دارم
تو را به جای تمام کسانی که دوست نمی دارم... دوست می دارم...

بر گرفته از وبلاگ دوست خوبم باران

 مگذار كه عشق ،

 به عادتِ دوست داشتن تبديل شود !

مگذار كه حتي آب دادنِ گلهاي باغچه ، 

 به عادتِ آب دادنِ

گلهاي باغچه بدل شود !

عشق ، عادت به دوست داشتن

 و سخت دوست داشتنِ ديگري نيست ،

  پيوسته نو كردنِ خواستني ست

كه خود پيوسته ، خواهانِ نو شدن است

  و ديگرگون شدن.

تازگي ،

 ذاتِ عشق است

 و طراوت ،

  بافتِ عشق .

 چگونه مي شود تازگي و طراوت را

از عشق گرفت

 و

  عشق همچنان عشق بماند ؟

عشق، تن به فراموشي نمي سپارد ،

  مگر يك بار براي هميشه .

جامِ بلور ،

  تنها يك بار مي شكند .

 ميتوان شكسته اش را

 تكه هايش را ،

 نگه داشت .

 اما شكسته هاي جام ،

آن تكه هاي تيزِ برَنده ،

 ديگر جام نيست .

احتياط بايد كرد .

همه چيز كهنه ميشود

و اگر كمي كوتاهي كنيم ،

 عشق نيز .

بهانه ها جاي حسِ عاشقانه 

را خوب مي گيرند...

دستهایم نوازش دستهایت را می خواهد

من احساسم را به تو سپرده ام

قلبم را عشق را به تو بخشیده ام

چشمانم را به تو دوخته ام تا مهربانیت را ببیند

گوشهایم کلام مهر آمیز تو را می خواهد

لبانم عطش بوسه عشق تو را می طلبد

همراهی و همدمی تو را می طلبم

زندگیم شده است عاشقانه

چندی است وجودم تو را می طلبد

می خواهم یک حس ساده و روان

تا که بگویم

بسیار دوستت میدارم....

خسته ام ...

خسته از نبودنت...

خسته از روزهایی که بی تو شب میشود...

و شبهایی که باز هم بی تو میگذرد تا که طلوعی و غروبی دیگر بیایند

و باز هم بگذرند...........بی تو..............

گفته بودی دلتنگی هایم را با قاصدک ها قسمت کنم تا به گوش تو برسانند

می گفتی قاصدک ها گوش شنوا دارند غمهایت را در گوششان زمزمه کن و به باد بسپار

من اکنون صاحب دشتی قاصدکم...

اما مگرتو نمیدانستی قاصدک های خیس از اشک می میرند؟

دوست دارم ستاره شم تو آسمونت بیایو پیدام کنی

دوست دارم بارون شمو میون ابرات بیایو پیدام کنی

منی رو پیدا کنی که هر روزش بیاد تو

چشماشو باز وا می کنه

شبا وقتی چشماشو می بنده که تو رو تو خوابش ببینه

شبا وقتی که می ره کناره پنجره دنبال قشنگ ترین ستاره می گرده برات

بین اون همه ستاره می بینه

ماه داره چشمک می زنه

با خودش می گه که باشه من تو رو بهش میدم

ولی وقتی که اونو از آسمون رویاهاش بر چیدو رفت

آسمونم عشقشو از رو زمین برداشت و رفت...

من در این دلواپسی ها نشسته ام تنها....

می خواهم با تو سخن بگویم....

می خواهم باز چهره ات را با همان لبخند کودکانه ببینم...

می خواهم هر چه انتهایش به اسم تو و یاد تو ختم می شود...

شعر هایم ناتمام ماندند...اسیر دلتنگی شدم من...

و خواب مرا به رویای با تو بودن می رساند...

کاش خیابان های شلوغ سهم ما نبود...

اما..غصه ای نخواهم خورد...اشکهایم را برای شانه های تو ذخیره خواهم کرد...

حرف های ناتمامم را به روی دیوار قلبم حک می کنم و با دیدنت همه را تکمیل می کنم...

پاییز از راه می رسد و ما دوباره به بودن و رسیدن به انتهای جاده ی سرنوشت می اندیشیم...